เมื่อเร็ว ๆ นี้เมื่อภรรยาของฉันและฉันพยายาม – และล้มเหลว – เพื่อค้นหาภาพยนตร์ที่ไม่เคลื่อนไหวซึ่งคำว่า “F” ใช้น้อยกว่าหนึ่งโหลและมากกว่าสองคนรอดชีวิตมาได้ในตอนท้าย มีความหมายพิเศษในช่วงเจ็ดทศวรรษที่ผ่านมาของฉัน
ฉันนอนกับรูปถ่ายของ Shirley Temple ใต้หมอนของฉันเมื่ออายุห้าขวบ ไม่มีดาราเด็กที่มีความหวานหรือมีความสามารถมากขึ้น
ฉันจำได้ว่าการรอคอยที่แทบจะทนไม่ได้ในขณะที่ฉันบันทึกค่ อนิเมะจีน าเล็กน้อยหนึ่งสัปดาห์เป็นเวลาห้าสัปดาห์ดังนั้นฉันจึงสามารถดูภาพยนตร์ที่แพงที่สุดและมีค่ามากที่สุดในยุคนั้น “Tarzan the Ape Man” กว่าสองปีในการสร้าง! มันเป็นการผจญภัยในโรงภาพยนตร์ที่ไม่ค่อยเหนือกว่าสำหรับฉันอีกครั้ง
ต่อมาฉันฝันกลางวันในชั้นเรียนเกี่ยวกับการออกเดทเบ็คกี้จากคลาสสิก “Tom Sawyer”
ในปี 1939 ฉันถูกโยกเมื่อคลาร์กเกเบิลบอกว่าเขาไม่ได้ให้ “ไอ้” กับมิสโอฮาร่าในภาพยนตร์ที่ยาวมากฉันต้องถามว่ารูสเวลต์ยังคงเป็นประธานาธิบดีเมื่อฉันออกไปในที่สุด จากนั้นก็มาถึง “Raging Bull” เกี่ยวกับชีวิตของนักมวย Jake Lamotta นักวิจารณ์คนหนึ่งเขียนว่าลบคำว่า “F” มันอาจเป็นภาพยนตร์เงียบ
เพื่อหลีกเลี่ยงคนพาลในชั้นประถมศึกษาปีที่หกฉันมักจะข้ามโรงเรียนและเข้าร่วมภาพยนตร์ในไอโอวาซิตีด้วยรายได้ของฉันจากการขายเสรีภาพดูและนิตยสารชีวิตเป็นเวลานาน ไม่ง่ายอย่างที่วันนี้ $ 20 ถึง $ 30 ค่าเผื่อพ่อแม่แยกออกไปทำงานบ้านหนึ่งชั่วโมงต่อสัปดาห์ และใครจะสนใจว่าการให้คะแนนคืออะไรถ้ามันเป็นสะบัดที่ต้องดู?
ครั้งเดียวที่พ่อของฉันพาฉันไปดูหนังก่อนการหย่าร้างเราเห็น “Frankenstein” (ฉันชอกช้ำเป็นเวลานานและไม่ได้กรีดร้องในโรงละครอีกเลยจนกว่าฉันจะเห็น “Psycho” กับลูก ๆ ของฉันเอง
นอกโรงละครไอโอวาฉันได้สัมผัสกับช่วงเวลาที่แช่แข็งในเวลา ในขณะที่ยืนเข้าแถวเพื่อดูภาพยนตร์แอ๊บบอตและคอสเตลโลเมื่อวันอาทิตย์ที่ 7 ธันวาคม 2484 คำที่น่ากลัวนั้นผ่านไปแล้วว่าญี่ปุ่นได้ทิ้งระเบิดเพิร์ลฮาร์เบอร์ จุดจบของโลกปรากฏขึ้น!
สองปีต่อมาฉันสวมทักซ์และกลายเป็นคนเฝ้าประตูที่โรงละครเดียวกัน – งานฤดูร้อนปกขาวครั้งแรกของฉัน ฉันซื้อร่องลึกอย่าง Robert Mitchum และตัดสินใจว่าฉันจะเป็นนักข่าวต่างประเทศและอาจแต่งงานกับ Rita Hayworth มันไม่ได้ผลอย่างนั้น แต่ฉันเลิกกับแฟนสาววัยรุ่นของฉันที่ทำให้ Frank Sinatra และเข้าร่วมภาพยนตร์เรื่องล่าสุดของเขาแปดครั้ง
ฉันพาภรรยาตอนนี้ Lovae ไปที่โรงภาพยนตร์วอชิงตัน ดี.ซี. เพื่อเป็นนักบวชในวันแรกของเรา เป็นส่วนหนึ่งของการแสดงบนเวทีหลังจากนั้น “นักจิต” ชื่อ Daas แสดงความสามารถทางจิตที่โด่งดังของเขาโดย “อ่าน” จิตใจและอนาคตของผู้อุปถัมภ์ เลือกฉันเขาบอกว่าฉันจะไปทางตะวันตกและสักวันหนึ่งเขียนหนังสือที่ประสบความสำเร็จไกลในอนาคต
ฉันย้ายครอบครัวของฉันไปซานดิเอโกในปี 2502 ซึ่งฉันเริ่มอาชีพการประชาสัมพันธ์ใหม่กว่า 20 ปีกับสวนสัตว์ซานดิเอโกและซีอร์ลด์
ตอนอายุ 75 ฉันตีพิมพ์หนังสือเล่มแรกของฉัน มันและหนังสือเล่มที่สองของฉัน Memoirs of the Zoo Years ได้รับรางวัลอันดับหนึ่งในหมวดหมู่ของพวกเขาจากคณะกรรมการรางวัล San Diego Book Awards
ฉันมักจะสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้นกับผู้ทำนายผู้ซึ่งอยู่บนจมูกเกี่ยวกับชายหนุ่มในผู้ชมในคืนนั้นเมื่อครึ่งศตวรรษที่ผ่านมา ฉันวางคำถามไว้ในกล่องที่ถูกล็อคไว้ในล็อบบี้ซึ่งไม่เคยเปิดมาก่อนที่เขาจะเลือกฉันจากลูกบอลผลึกขนาดเล็กที่เขาถือเป็นเสา
เจ้าสาวของฉันและฉันยังคงเข้าร่วมโรงภาพยนตร์ที่นี่หวังว่าจะได้เห็น “รังของนกกาเหว่า” หรือ “เชน” หรือ “ลุคสุดเท่” หรือ “วิธีที่เราเป็น” หรือแม้แต่ “บัณฑิต”
แต่โอ้เราคิดถึงวังหน้าจอเดี่ยวที่กว้างขวางและหรูหราได้อย่างไร และข้าวโพดคั่ว 50 เปอร์เซ็นต์ และบทสนทนาที่คมชัดเท่ากับ “ทั้งหมดเกี่ยวกับอีฟ”
บางทีฉันอาจจะเขียนบทภาพยนตร์ของตัวเองตอนนี้ที่หนังสือทำได้ดี